Leysir endar
1. Lívið dýra undur
Words: Violeta Parra
Music: Violeta Parra
Translation: Annika Hoydal with help from Marianna Hoydal and Dánial Hoydal
Lívið, dýra undur, tað gav mær so mikið
tað gav mær vakin eygu, forvitin og spurin
síggi eg allan munin á tí svarta og tí hvíta
síggi á høgum lofti alt hválvið sett við stjørnum
í meldurstreymi finni eg hann, eg elski.
Lívið, dýra undur, tað gav mær so mikið
tað gav mær ansin oyru, ið røkka út so víða
til ljóð av nátt og degi, til smáfugl, surr av flugum
til dukandi smiður, til hundagoyggj og regnið
og til tey mjúku orð, ta mjúku rødd, eg elski.
Lívið, dýra undur, tað gav mær so mikið
tað gav mær góða málið og bókstavirnar allar
so eg skal duga at orða alt tað, sum eg vil siga:
Mamma, vinur, bróður, og ljós sum vísir vegin
lýsir upp ta sálarleið, kæri mín má ganga.
Lívið, dýra undur, tað gav mær so mikið
tað díkti ofta á meg, hóast eg var lúgvað
eg gekk ígjøgnum býir, ígjøgnum djúpar dalar
um oyðimørk og strendur, upp um fjøll og víðar fløtur
og heim aftur til tín og tínar tryggu armar.
Lívið, dýra undur, tað gav mær so mikið
tað gav mær bleyta hjartað, sum fær meg upp at darra
tá eg síggi alt tað vakra, mannaheilin skapar
tá eg síggi alt tað góða so fjart frá tí illa
tá eg hyggi inn í tíni kláru eygu.
Lívið, dýra undur, tað gav mær so mikið
tað gav mær døkkar dagar, tað gav mær ljósar løtur
so eg skal skilja bæði sorg og gleði
hesi stóru orðini, ið forma mínar sangir
og tykkara við, sum er hin sami sangur.
Og hesin felags sangur er mín einkar sangur.
Eg takki fyri lívið
takki fyri lívið
takki fyri lívið
takki fyri lívið.
2. Áarsuðið
Words: William Heinesen
Music: Annika Hoydal
Translation: Karsten Hoydal
Hon gekk sær still og syrgin
fram við rennandi á
– sum várdagur leið, –
til var tað eins og, gekk hon
sær sjálvari íhjá.
– Kom, kom, kom,
nú ert tú ei aleina,
men tær sjálvari íhjá!
Í streymi froðublómur
í klingur mólu har
– sum várdagur leið, –
og brustu hvør mót aðru
til einki vóru tær.
– Kom, kom, kom,
og brest, sum vit, í ánni
og hvørv so burtur har!
Hon setti seg á bakkan
av harmi tung í sinn,
– sum várdagur leið, –
Í ráðloysi og møði
hennar sansir vavdir inn.
– Kom, kom, kom,
nú froðuhvítur svøvnur
vevir sansirnar inn!
Og allar vatnsins røddir
runnu saman í eitt ljóð
– sum várdagur leið, –
og heimurin fór undir
í svøvnblómuflóð.
– Kom, kom, kom,
nú heimurin fer undir
í froðublómuflóð!
Hon saman rann við suðið,
sum kom og kom og kom
– sum várdagur leið, –
inntil sum kúvingsskel
hennar sál var blonk og tóm.
– Kom, kom, kom,
tú ert sum kúvingsskelin,
tín sál er blonk og tóm!
3. Alfonsina og havið
Words: Felix Luna
Music: Ariel Ramirez
Translation: Gunnar Hoydal
Fótaspor i sandinum skolast burt,
koma aldri aftur, nú aftur turt
einsamøll ein geil full av angist og pínu á veg
oman í sjógvin
einsamøll ein geil full av pínu og tøgn sína leið
stoytir í havið.
Hvør ótti man tað vera ið fylgdi tær
hvør pína var so ring at rødd tín hvarv.
hoyr nú murrar gággan, hon vaggar og rurar teg nú
havgággan syngur
fyri tær ein sangur á myrka havdýpi nú
havgággan syngur.
Fert tú Alfonsina, so eina avstað
fanst tú nýggjar yrkingar á tíni leið
ein rødd úr fornum tíðum av vindi og salt`
lokkar sál tína við á sínum veingjum
tína leið ferðast tú sum í dreymum
tín kjóli Alfonsina alt havið nú er.
Fimm smáar havfrýr leiða teg nú avstað
í skógar av koralli og tarablað
dansandi í lýsandi rundingi rundan um teg
sjóhestar spæla
allar havsins verur á botni fagna tær har
spæla og dansa.
Minka mær um ljósið eitt sindur meir
góða dadda loyv mær at sova í frið
ringir hann, fortel honum einki, men sig honum bert
Alfonsina er farin
ringir hann, fortel honum einki, sig honum bert
sig, eg eri farin.
Fert tú Alfonsina, so eina avstað
fanst tú nýggjar yrkingar á tíni leið
ein rødd úr fornum tíðum av vindi og salt´
lokkar sál tína við á sínum veingjum
tína leið ferðast tú sum í dreymum
tín kjóli Alfonsina alt havið nú er.
3. Út frá grýtutum strondum
Words: Karsten Hoydal
Music: Sunleif Leivsson Rasmussen
Út frá grýtutum strondum
rógvi eg lítla bát mín
snimma á morgni –
stevni beint mót sólarinnar logandi hjóli
– veldugt stiklar tað upp undan havsbrúnni,
vermir meg í bakið
breiðir gull og roða yvir líðir og fjøll.
Fuglar syngja, sjógvur leikar um árablaðið.
Á, vælsignaða sól –
eg síggi títt grøna verk,
tað lýsir um hús míni inni á landi. –
Glitur bert tú á sjógvin,
ger hárini á handabaki mínum livandi sum grøs,
og djúpt undir bátinum
har sum eygu míni røkka ikki at,
setir ljós títt niður í skyggjandi fiskaeygu.
Yvir og undir mær vermir tú og lívgar –
og inni í mær, sum rógvi yvir dýpini,
elur tú bjartar sólir
at lýsa mær leið bæði burtur og heim.
4. Stjørnur mínir vinir
Words: William Heinesen
Music: Annika Hoydal
Translation: Christian Matras
Tit verið fagnarsælar, tit vøkru, longu nætur!
Nú kallar stjørnuvárið aftan deyða heims og dvala,
ein froyðandi grøði av ljósi, sum er vakið.
Smæðin líti eg at teim stjørnum, ið mær fylgja.
Stjørnur yvir lon og stjørnur har eg liggi.
Eri eg tað verd, tú máttmikli og mæti Orion,
at tú fylgir mær so trúliga á leið?
Stjørnur, mínir vinir, tá mær gleðin ljómar sterkast,
er hugi mín á tremur av tøkk, tí tit tagdu.
Tí tit vóru gátuførar, mínir strongu vinir,
og aldri bóru fleyr mær av fjálgum móðuranda,
og heldur aldri møttu við háð míni heiðran.
So fegin sá eg altíð mítt lív í mynd av tykkum,
tað bjarta og greiða merki um mátt og um meining:
Ígjøgnum feigd og oyður ein gulleldsglæmu slóð.
Stjørnur, mínir vinir burturi í djúpum reystu
og sigrandi stjørnur hátt í stormi!
Eg kenni tykkara hita – ein titran gjøgnum sinni,
tá ið hugur mín heldur eyðmjúkt um mítt ævinleikavet.
6. Verið góð við mánan
Words: Jóanes Nielsen
Music: Sunleif Leivsson Rasmussen
Verið góð við mánan
so einsligur og kaldur
hongur úti í himmalinum sum ein spákúla.
Biðið honum pent góðanátt,
fáið børnini at sleingja mussar,
tá tey mett av degnum
repa síni smáu segl.
Verið góð við huldumannin,
henda nýggja tíðin
eltir hansara døpru sjónir.
Øll tey sum ivast, ið aftrast við fagnaðarrópum,
setið kertur í vindeygu og reiðið teimum ból.
Verið góð við børnini,
hesi føgru ber
gera heimin til eina blíða líð.
Teirra spurnu eygu
ferðast eftir mønunum
við kettum og himmalskum fuglum.
Verið góð við tey gomlu,
teirra trappur ríkja,
á loftinum slotar hin æviga tøgn.
Fátæksligir stertar kóka í pottinum
á naglanum hongur hin gamli kollur.
Lat okkum verða góð við hvørt annað,
fjálga, har sorgin higstrar í einsemi
tala at, tá órættur meiðslar hendurnar,
byggja ein heim við vinskapi
strálandi úr opnum vindeygum.
7. Grái kópur av Súluskeri
Words: Trad. (The Gray Silkie o Sule Skerry)
Music: Trad. (The Gray Silkie o Sule Skerry)
Translation: Gunnar Hoydalð
“Ein kona situr vøggu hjá
hon syngur: ”Eia, dura dí
eg kenni so lítið faðir tín
enn minni landið hann býr í.”
Tá reis ein upp við songarstokk
av sonnum grimdargestur var
“Tú faðirin nevndi, komin er
at biðja sonin heim við sær.
Eg eri maður landi á
men kópur tá úr landi ber
og langt so langt úr ytstu fles
á súluskeri heim mítt er.”
Og hann tók fram ein gyltan ring
og legði henni gullið á knæ
hann mælti: ”Gev mær sonin mín
er hetta løn tín fyri tað.
Og tað skal bera á ein summardag
tá sólin gyllir hvønn ein stein
eg komi at læra sonin mín
um aldubrot at svimja heim.
Og tú skalt taka annan mann
so prúðan veiðimann veit eg
tað fyrsta skot av byrsu fer
skal drepa sonin mín og meg”.
8. Lambið, bóndin og tjaldrið
Words: Rói Patursson by Sholom Secunda
Music: Annika Hoydal
Niðurbundið á veg til skurðin
syrgdi lambið stumt sín deyð,
høgt í skýnum á sterkum veingjum
tjaldrið frítt og lívligt fleyg.
Og sum lotið livir
og fer um land og bý,
tað lær og lær so lystiligt
og syrgir onga tíð.
“Grem teg ikki,” segði bóndin
“eingin bað teg vera seyð,
hví fekst tú tær ikki veingir
og frítt um allan heimin fleyg?”
Og sum lotið livir
og fer um land og bý,
tað lær og lær so lystiligt
og syrgir onga tíð.
Lomb tey blíva niðurbundin
og tey fata onga grund.
Tjaldrið spreiðir sínar veingir
og flýgur um fjørð og sund.
Og sum lotið livir
og fer um land og bý,
tað lær og lær so lystiligt
og syrgir onga tíð.
9. Prik prak prok
Words: Annika Hoydal by Williami Heinesen
Music: Annika Hoydal
Prik prak
prik prak prik prak prik prak prik prak
uga tuga
galla gaj
hulda mulda
kontra fej
øre høre
øje løje
skalleralle
du er mig
Prik prak
prik prak prik prak prik prak prik prak
O min Sulamit
min mit
alt hvad der er mit
er dit
//: Marra marra minni
ert tú her inni
út skalt tú fara
bera bæði grót og flag
bera tø og tara
og alt sum er her inni ://
Forsvind som røg
i luftens skød
hensmelt som voks
for ild og glød
forsvind med næb og klo
i ildens glo
Somme ere syge
og somme ere såre
og somme de ligge
på dødebåre
//: Når jeg er fuld
så er jeg glad
så danser mit hjerte
som et lammehovede
på et fad ://
Og skalleralle
Kom kom nu alle
fugle hjem
du er mig og jeg er dig
prik prak prok
så er det nok
Prik prak prik prak
prik prak prik prak prok
10. Rura, rura, rura barnið
Rura, rura barnið 1:
Orð og lag Trad.
Rura, rura barnið 2:
Words.: H.A. Djurhuus
Music: Birte Zander
Rura, rura barnið 3:
Words: Rói Patursson
Music: Lars Trier
Rura, rura barnið
Krýtin stendur í jarni
Mamman situr og treskir korn
Pápin blæsur í lúðurhorn
Systir seymar klæði upp á barnið
Vil ikki barnið tiga
Tak um legg og slá í vegg
So skal barnið tiga.
Rura, rura barnið
Krýtin stendur í jarni
Alt sum strevað hevur
liggur nú og svevur
Fuglurin á heiði
Seyðurin á teigi
Blómurnar tær smáu
Klettarnir teir gráu
Fuglurin á heiði
Seyðurin á teigi
Aldurnar í streymi
Koma inn við dreymi.
Rura lítla barnið
lítla barnið mítt
Mamma er til arbeiðis
sov nú gott
sov nú gott
sov gott
Skjótt kemur pápi heim við bilinum
Rura lítla barnið
lítla barnið
Mamma og tíðin rennur um kapp
skjótt kemur pápi heim við bilinum.
11. Sorrig og glæde
Words: Thomas Kingo 1618
Music: Trad.
Sorrig og glæde de vandre til hobe,
lykke, ulykke de gange på rad,
medgang og modgang hinanden tilråbe,
solskin og skyer de følges og ad;
jorderigs guld
er prægtig muld,
Himlen er ene af salighed fuld.
Alle ting har sin foranderlig lykke,
alle kan finde sin sorrig i barm,
tit er et bryst under dyrebart smykke
opfyldt af sorrig og hemmelig harm;
hver mand har sit,
stort eller lidt,
Himlen alene for sorgen er kvit.
Dejligste roser på tornebusk gløde,
skønneste blomster har tærende gift,
under en rosenkind hjertet kan bløde,
for dog at skæbnen så sælsom er skift!
Farefuldt vand
bruser om land,
Himlen har ene lyksaligheds stand.
Lad da min lod og min lykke kun falde,
hvordan min Gud og min Herre han vil,
lad ikkun avind udløse sin galde,
lad kun og verden fulddrive sit spil!
Sorrig skal dø,
saligheds frø
blomstre på Himmerigs dejlige ø.
12. Kvinnuvísan
Words: Peder Arreboe
Music: Trad.
Thi jeg har lært at se
og prøve ånderne at finde,
hvordan de er i sinde,
men jeg vel grue må,
så snart jeg tænker på
en kvinde.
Mål himlens, jordens plan,
mål havet om du kan udfinde
dets dybde nogen sinde,
men bund du aldrig når,
hvor nær end du så går
en kvinde.
En tyr der stange vil,
den kan man komme til at blinde,
en fjæl for panden binde,
men hvo kan tænke på
således at undgå
en kvinde.
En løve er vel grum,
så at dens kæft i skum kan rinde,
den kan sig dog besinde,
den er et modigt dyr,
men hvo kan holde styr
på en kvinde.
En glubsk og arrig hund
kan sig i samme stund besinde,
med brød kan man den vinde,
men hvo tør tænke så
at stoppe kæften på
en kvinde.
Dog dømmes ej af mig,
om det hele køn er lig i sinde,
man og blandt dem kan finde,
en from og dydig sjæl,
jeg og tilbeder selv
en kvinde.
13. Åh, Herre Gud
Words: William Heinesen
Music: Annika Hoydal
Åh, Herre Gud, hvor er dog alting trist,
hver morgen kommer bror min op ad trappen
og sætter sig tungsindig ved sin læst,
og dagen går med flikken og med lappen.
Åh, Herre Gud, hvor er dog alting trist,
jeg står og fælder tårer ned i maden
og tænker på, at nu er regnen vist
igen begyndt at dryppe over gaden
Åh, Herre Gud, hvor er dog alting trist,
men aldrig dog, som når sig natten nærmer.
Så tænker jeg på far og mor som hist
i himlens hal, som hvide duer sværmer.
Åh, Herre Gud, hvor er dog alting trist,
jeg tror jeg går en tur på kirkegården.
Det er så længe siden, at jeg sidst
så nogen blive sænket ned i jorden.
14. Lánivísan
Words: Annika Hoydal for Mogenstruprevyen, 1992
Music: Trad.
Lomvier og grindehvaler
og halsen af en færing
den som kysser danskerne
han er værre sær en –
én er født på Myggenæs
og én er født på månen
vil du være min overmand
så vil jeg gerne låne –
