Brestis kvæði – Xperiment

Brestis kvæði

Orð: siðbundið
Lag: siðbundið

Dagurin skínur so fagurliga,

komið er hægsta summarið.

Árla var um morgunin,

sólin roðar í hav

Beinir gekk í skálan inn,

har Brestir sterki svav

Treðum lættliga dansin!

Dagurin skínur so fagurliga,

komið er hægst á summarið.

Svaraði Sigmundur Brestisson,

snimma vaks hans hugur:

“Hann ið alist við øsku inni,

lítið í leikum dugir!”

“Sætt hann sigur, sonur mín,”

Brestir tók til orða,

“Eingin skal hjá ungum alva

bragdarhugin forða.”

Eldur reyk úr eggjateinum,

stál mót stáli smellir,

fimm so fullu kroppar niður,

heilin støkk um hellur

Beinir tveir til heljar hjó,

og tríggjar Brestir sterki;

ota undan allir aðrir,

gleðast ei við verkið

Tóri runnu tár á kinn,

harðnar Sigmunds sinni:

“Grátum ikki frændi mín,

vær goymum væl í minni!”