Description
Men Guðs hond er sterk
Men Guðs Hond Er Sterk, the new full-length from Faroe Islands-based death/doom collective, Hamferð.
When this magisterial sextet’s third album Támsins likam emerged in 2018, the highly acclaimed and powerfully emotive opus thrust the mourning-suited band onto the world stage. Louder Sound championed, “a stunning triumph,” Heavy Music HQ concurred lauding a, “tour de force for the band,” while Bandcamp Daily observed accurately, “Hamferð presents metal’s obligatory preoccupation with dying in a light we rarely see it, finding melodrama, romance, and – yes – beauty in mortality.”
Six years on, the accumulation of plentiful live experience and interpersonal chemistry has had a profound impact on Hamferð’s extraordinary fourth LP, Men Guðs hond er sterk, feeding into the artisanal sonic vision of guitarist and producer, Theodor Kapnas. Avoiding all the quick-fix trickery of modern recording technology, the band recorded the songs together live in the studio, without a click-track. The result is a resoundingly human album that heaves, swoops, and shifts in elemental style – from passages of glacial post-metallic beauty through sorrowful folky goth cadences, via icy blackened blastbeats to shuddering vistas of extreme doom mastery – with a crackling tight-but-loose interplay recalling the giants of yesteryear.
The narrative concept behind Men Guðs hond er sterk is inspired by the 1915 whaling disaster off the Faroese village of Sandvik (home of Hamferð keyboardist Esmar Joensen), when fourteen men died driving whales ashore in the stormy bay. The village population witnessed the tragedy from the seaside. The sad tale has enabled Hamferð to powerfully bring to life the meaning behind their Faroese name, zeroing in on the traumatic emotional force behind this supernatural phenomenon.
Tracklist
Side A:
1. Ábær
2. Rikin
3. Marrusorg
4. Glæman
Side B:
1. Í Hamferð
2. Fendreygar
3. Hvølja
4. Men Guðs hond er sterk
Released on the following formats:
LP with psychedelic labels, glow in the dark vinyl and two-sided poster.
Digitally on all major platforms (Spotify, Apple Music, etc.).
1. Ábær
Horvna eimin í mær
Átti tú, bert og altíð tú
Tað var tá, mítt blóð
Ja, tað var tá eg livdi
Mín sál fyri vág og vind
Fyri miskunn varganna
Tykist sum ein øld
Ið krýpur so æviga køld
Um øll heimins mykja
Stendur til at loypa
Um mína skirvisgirðing
Ongin fyrigeving
Svárt syngur ein bløðandi hevd
Stendur mær tvør
Hon vinnur so dánt við sítt flog
Og aldri nemur við jørð
Ein bylgja slær meint á mítt borð
Lívlínan fløkt
Veikt stórlætið logar í lógv
Síðan í alla tíð sløkt
Feigdin kom mær til góðar
Nú ill eru ráðini
Ábær, ábær
Ber sál fyri brotasjógv
Ábær
2. Rikin
Rikin við
Mótleys válan
Krúpan
Eftir svarðleysu hørg
Sjáldan fór dagur at halla so brádliga
Dugdi sær bert deyðveikt hógv
Eftir driv
Elti gløður upp á válshædd
At rætta hendur upp í hválv
Skrædla himinin
Hirði mín tók upp stjørnur við rót
Reið niður havsbrúgvarroði
Sigdarstrok undir kappanna mót
Og ljósið varð út úr mær togað
Um tó dirvið einaferð tók hald
Steyrrættur við knúsandi sprota
Eitt sveiggj inn í eitt myrkur sum vinnast kann á
Um dirvið tók hald
Hirði mín tók upp stjørnur við rót
Reið niður havsbrúgvarroða
Sigdarstrok undir kappanna mót
Og ljósið varð út úr mær togað
3. Marrusorg
Hvílir tú prinsur í taraskóg
Har tú lívd fekk fyri levind
Har tú smidliga flýddi úr glatanarklóm
Sum brosma undan teistanevi
Hevja nú prinsur títt sigursróp
Lat í firðunum tað runga
Har hin Alvaldi gav tær tín aldudóp
Og fjøran stóð fyri tær sprungað
Sjóðar
Yvir tað vágar
Aldar
Um tað, ið var
Innan og uttan skeljast í lag
Hvat enn eg so royndi skilnaðin
Langtandi søgnin brátt fjarar av
Og tómin skræðir meg við inní
Marrusorg
Hóra tá prinsur enn eina stund
Trúnan tær liggur fyri fótum
Títt kongsdømi kann frelsa meg
Frá mínum kávalótum
4. Glæman
Læs ikki portrið
Goym tú okkum enn
Tó vit skiljast her
Ofraða løtan
Letur lív aftaná
Um tú viljan ber
Gev mær tíð
Nístandi rinið frá liðinum
Eltir meg, stynjandi
Fríður, ei friður enn
Rungar enn í mær eitt langtandi lag
Men glæman ber tín anda
Eftir ævinnar egg
Handan himnaveg
Hon bjargar mær úr vanda
Um hav eg hoyri teg
Rinið hvølt ljóðar eftirí
Eg vil skilja teg
Sum tú skilir meg
Kykur loypa
Inn í tína fevnandi dýrmætu tíð
Men glæma tín kann ganda
Allar øldir í sor
Slíta heimsins stev
Hon røkkur millum landa
Og ber mær altíð teg
5. Í Hamferð
Kvirran lær
Yvir mær
Sprænir sítt eitur
Í mín kropp
Ótti um endan
Lamin í myrkraverð
Ræðandi nær
So órøkkandi fjar
Sælan, ið aldri endar
Dríva
Í hamferð
Guð lat teir tá ferðast óbyrðaðir heim
Dríva
Í hamferð
Guð lat teir kenna frið tín og anda
6. Fendreygar
Gerist bjartskygd
Tá stendur á dimminum
Og lógvin brýtur
Satt er tað
Tú rak um nes, bar við sand
Tveitti kloddar upp á turt
Fanst heim til mín
Eg havi trúð
Eg havi sæð
Dreygarnir dansa tá kvirran tekur blotan
Neyvan komast teir við mín boga
Dreygarnir svíva har hvaðan támið stavar
Bíða blotanum á
Eymka seg hvørja nátt
Hvirla yvir kalda royggið
Teimum beri eg kvøl til linna
7. Hvølja
Guð
O Guð
Himinin er hvølja
Fjørðurin kjaftur
Etist mín verð
Guð brotnar
Hvøljan skrædnar
Í svartar veingir
Hevjast og fjatla
Fjóna mannalív
Bøn í ótíð
Til baldrandi brot
Um tú nakran taka skal
Tak tá meg
Kveistri burt klórandi skvatl
Slíti mót landi uttan flot
Ond undan sjónum at svølgja
Gresjandi stokkar
Førini eitt og eitt undir skugga
8. Men Guðs hond er sterk
“Tað var leygardag tann 13. februar í 1915 at ein grind var komin inn á fjørðin í Sandvík. Tað var so ringt veður, at hvalbingar komu til gongu; tað var ikki veður at koma við báti úr Hvalba og til Sandvíkar
Tað vóru fýra bátar, sum sandvíkingar hevði mannað, og lógu hesir uppi yvir grindini, tá hvalbingar komu
Ja, ja man sigur jú, at fátt kann feigum forða. Og hetta orðatakið, tað má man nokk ásanna her
Seksmannafarið, ið umkomst, var tá einar kanska tríggjar til fýra bátslongdir innan fyri okum. Óløgið fall niður yvir bátin. Hann hvarv. Men tá hann kom útundan aftur brotunum, fleyt hann á rættkjøli
Teir fingu líkasum ikki summað sje til næsta brotið legði aftur útyvir bátin. Eisini nú, tá tað helmaði av, fleyt hann á rættkjøli. Men so kom triðja brotið. Tá hann tá kom undan aftur aftur, kom hann líkasum eftir kanti uppaftur. Fjórða óløgið legði so aftur út á hann. Tá var ongin maður at síggja
Tann minni báturin, ið umkomst, var eitt stórt fýramannafar. Hann slongdist í leysari luft runt. Tað eydnaðist tó einum manni at blíva fastur við hann, og tá tað løgaði aftur, slapp hann á kjølin
Meðan øll hesi óløgini gingu er eisini ein triðji báturin innanfyri allar hinar bátarnar. Og hesin báturin rør út ígjøgnum øll óløgini fullur undir stokkarnar av sjógv og kemur – á rættkjøli – út um allan fáran
Okur, ið vóru har á staðnum, kunnu klárliga síggja og mugu eisini ásanna, at har fór fram eitt Harrans mirakul; ein sjónlig Guðs undurgerð, at hesin báturin kundi koma fram við lívinum
Men Guðs hond er sterk. Mangan hevur tað víst sjе at vera stórur munur á tí, ið maður ella menn ætlaði sær at gеra, og tað úrslít, teir fingu úr síni ætlan
Fjúrtan menn lótu her sítt unga lív.”
