Tað sótu seyðamenn – Fljóðljóð

Tað sótu seyðamenn

Words: Mikkjal á Ryggi
Music: Hans J. Højgaard

1. Tað sótu seyðamenn á vakt
og goymdu sínar smalur,
alt fylgið hevði stilt seg lagt,
ei lamb í líðum spælir,
sjálvt varnir hundar
durva smátt,
í dølum valdar dimma nátt,
um heimin Harrans friður.

2. Tá lýsir bjart um fjallagrein,
og fram ein eingil trínur,
hans mál var milt,
hans rødd var rein,
hans andlit fagurt skínur.
Til hirðarnar hann talar so:
„Eg beri tykkum fagnarboð,
alt fólkið kann seg gleða.

3. Ein Frelsari nú føddur er,
í dag til tykkum sendur,
hin Harri Krist
hann navnið ber,
í Dávids stað – ókendur,
men prógv fullgott tit skulu fá:
Í fjósi lágt á krubbustrá
eitt lítið barn tit finna.“

4. Brátt syngur
einglaflokkur blítt:
„Halleluja, hosianna!
Guds friður yvir verøld vítt!
Guds tokki millum manna!
Og heiður veri Himladrott’!“
Men hirðarnir
sær skunda brátt
sín Frelsara at skoða.

5. Takk fái fyri jólaboð,
tú einglaherur ljósi!
Takk, Gud, sum elskar
okkum so!
Takk, barnið føtt í fjósi!
So lítillátin, Harri mín,
tú vart, –
um heim nú heiður tín
ótaldar tungur bera.

6. Sum hirðarnir eg fara vil
mín Frelsara at finna.
Hans kærleiki mær hjálpir til
tann frið, ið eg vil vinna.
Hans jólaboð er besta troyst,
av syndaskuldum
sál mín loyst
mót Himli seg kann hevja.